Yurt dışında bir Türk’ün Türk olduğunu nereden anlarsınız?

Bi kere çoğu tipinden kendini belli eder, kendine has bi tipolojisi var Türklerin. Çocukların hali tavrından, erkeklerin göbeğinden, gözlüğünden, hafif kabağı çıkmaya başlamış kafalarından, kadınların vücut ve yüz hatlarından. En kolay Türkçe aksanlı İngilizceden kesin anlaşılır zaten.

Hiç konuşmuyorsa ve kendini de belli etmiyorsa, işte en zoru o. Onları da anlamanın bir yolu var elbet. Bulunduğunuz mekanda yüksek sesle Türkçe konuşun, ve hemen çevrenize bakın. Türkçeyi duydukları an omuz üzerinden dönüp bakan o kafadan ve o iki saniye içinde sizi baştan aşağı süzen bakıştan anlarsınız. Biraz cinsiyetçi bir yorum olacak bu ama, kadınlarda olur bu, erkekte değil. Erkek hemen lafa girer, rahatsız olur çünkü, bi aile muhabbetinin içine düşmüştür, ‘merhaba’ der bişey der, Türkçe konuşur, belli eder kendini. Ama kadın öyle mi ya? O bakışını atar ve sonra sizi sessizce takibe alır, kendisi hiç konuşmaz. Zaten radarlarınız iyi çalışıyorsa –ki kadınların radarı iyidir bu gibi durumlarda- hemen durumu fark eder, usuldan kocanıza yanaşır, sessiz konuş çok bağırma, küfür müfür etme ha, Türkler var etrafta diye uyarırsınız.

Yurt dışında yaşamanın güzelliklerinden –ve bazen de zorluklarından- biri de bu uluorta kendi dilinizi konuşmaktır. Sokakta, trende, markette kendi evinizdeki gibi rahat, nasılsa kimse anlamıyor diye dan dun konuşur, ve bu duruma da alışırsınız. Ta ki bir gün, süpermarkette diğer koridorda olan eşinize rafların arasından yüksek sesle ‘Gel gel, baharatlar bu taraftaymış, orda boşuna arama, yine yerini değiştirmiş dangalaklar!’ temalı bir konuşmayı yaparken çevreden aldığınız o bakışa kadar. Yerliler hiçbir zaman bakmaz, umurunda bile olmaz, sen istersen kendi dilinde türkü tuttur, ‘sorry’ der geçer gider yanından. Ama Türk insanı öyle mi ya? O bakış yok mu o bakış, hemen anlarsınız :)