Okulun Son Haftası

Mavi’lerin ilk dönemi bitti –burada okullar 4 dönem-. Ama ne son haftaydı!

Pazartesi zaten ‘Harmony Day’ idi; çeşitlilik ile uyum içinde yaşama günü, tüm Avustralyalılar için kültürel farklılıkları kabullenme ve ortaklıkları paylaşma günü, ana mesajı da ‘everyone belongs’. 
'Our diversity is out strength' diyor adamlar... Bi Türkiyeme bak bi buraya…

Neyse, bu Harmony day vesilesiyle artık ne yaptılar okulda bilmiyorum, M. anlatmadı.

Akşam eve bir kağıt geldi, diyor ki, yarın ‘Pyjama Day’. Hoppalaaa dedim. 

Ancak, okula pijama ile gelmek istiyorsan ‘gold coin donation’ yapman gerekiyor, yani 1 ya da 2 dolar bağışta bulunacaksın. Bu olaya ‘Good Friday Appeal’ deniyor; her sene Easter –yani paskalya- Cumasında bağış toplanıyor ve toplanan tüm bağışlar Melbourne’deki çocuk hastanesine gidiyor. Ta 1930lardan beri her sene yapılan bir aktivite bu. Olayın büyüklüğünü anlatmak için geçen sene yaklaşık 17 milyon dolar toplandığını söyleyebilirim.

Tevekkeli, 2 senedir sokaklarda gördüğüm okula peluş penguen, panda, ayı kostümüyle giden çocuklar meğer hem eğlenip hem de bağış topluyormuş. Çektik alt üst takım pijamaları, M. biraz tedirgin, bi tek ben gelmemişimdir değil mi pijamalarla diye, -işin açığı ben de tedirginim, ne olur ne olmaz diye de çantasına formayı koymuşum-. Okula bir vardık ki, ohooo kızlar Frozen, erkekler Star Wars, Batman pijamalarıyla. Zil çaldı, Mr. Newman kapıyı üzerinde röbdöşambrı ve ayağında pufidik patikleriyle açtı. Çocuklar hurraaa daldılar sınıflara. Nerde takım elbise kravat hocalar, nerde kırmızı yanaklı patikli Mr Newman. Akşam dönünce anlatıyor, öğretmenin içinde bir de çizgili pijaması varmış, kütüphane öğretmenleri de Bananas in Pyjamas kostümüyle gelmiş…

Okulun haftalık yayınlanan bilgilendirme raporuna bakıyorum. 2. sınıflara ‘sleepover’ varmış. Yani pijamaları ve uyku tulumlarıyla film izleyip, mısır patlatıp gece okulda uyuyacaklar. Okul evden daha eğlenceli ne diyim!

Gelelim Çarşamba gününe, bunun kağıdı daha önceden gelmişti zaten. Birinci sınıfların ‘Bush Dance’i varmış, konuya uygun giyinmeleri tavsiye edilmiş, etkinliğe anneler babalar da davetli. ‘Bush dance’ dediğimiz bir Avustralya dansı, İngiltere İrlanda gibi yörelerin geleneksel folklorik figürleriyle yapılan bir dans. Hemen kareli gömlek ve fuları çektim M.’ye. Öğretmenleri bu sefer kafasında kovboy şapkası ve bacaklarının arasındaki üzerine biner gibi yaptığı oyuncak atıyla dolanıyor, diğer sınıfın bayan öğretmeni de çizmelerini çekmiş gömleğini göbeğini açıkta bırakacak şekilde bağlamış, bize dans hareketleri gösteriyor. Ardı ardına farklı farklı dans figürleri yaparak çocuklarla beraber çok güzel bir öğleden sonra geçirdik, yuvarlak olduk, gruplara ayrıldık, sıra olduk, epey yorulduk...

En son da kikikiii-kokokooo gluglugluglu kuuu vak vak olarak bildiğimiz ‘Chicken dance’i yaptık ve bitirdik. Düşündüm, yahu dedim İzmir’de okuyan bir çocuk senenin bir günü okula Efe kostümüyle gelse de ailelerle birlikte zeybek oynansa dans edilse… Ne güzel şeyler.

Perşembe günü ise okulda görevliydim. Bizim ‘sınıf anneliği’ olarak bildiğimiz şey burada baya kurumsallaşmış. Her hafta birkaç veli sınıfta çocuklara okuma konusunda yardım ediyor. Tabi zorunlu değil, gönüllü oluyorsun. Öğretmen sınıfta ders yaparken sen tek tek çocukları alıp bir köşede onlarla birlikte bir kitap okuyorsun. Bir yandan da çocuklarla tanışmış oluyorsun, kendi çocuğun seni sınıfta görmekten dolayı mutlu oluyor, işin bir ucundan tutmuş oluyorsun işte.

Neyse dönem böylece bitti. Mavi’yi almaya gittiğimde öğretmenine sordum tatilde napalım, yapılacak bir şey var mı diye, 10 tane yeni kelime vermiş, birkaç sefer bakarsınız dedi. Ödev mödev yok tabi ki! Yaşasın tatil…