börülceningünlüü

Eve dönerken Çin mahallesindeki manava uğrayıp bi hardal otu alayım dedim, bi orda satılıyor. Gitmişken Enoki mantarı da aldım, bu aralar ona taktım. Hadi dedim şu kasap bölümünü de gezeyim, böyle uzaktan vitrinde ince ince but vari şeyler gördüm, ama garip bi şekli var, binlerce üstüste atılmış, bi yanaştım ki tavuk ayaklarıymış.. Valla tüm iştahım kaçtı, geçen de merkezde yeni bi dükkan açılmış yine Çin işi, deniz hıyarı satıyorlar böyle kurabiye satar gibi kocaman kocaman kavanozlarda. Yıllar önce bi arkadaş denize sepet attıydı da balık yerine deniz hıyarı yakalamıştı, biz de çok merak edip içini açmıştık, spagetti gibi iç organları fışkırıvermişti, hah işte onları kurutmuşlar, bi de kilosunu 900 dolardan satıyorlar, ne diyim, allah kimseyi uzak doğu yemeğiyle sınamasın!

Boodere National Park, Jervis Bay  – 2017 Sadece doğanın sesine uyandığımız, kocaman kocaman ağa ç ların altında ufak bir ç adırda kalıyoruz. Gece zifiri karanlık. Burası 100 kilometrekare b ü y ü kl ü ğ ü nde kocaman bir yarım ada, her yeri orman ve sağı solu her bir tarafı değişik sahillerle ç evrili. Denizi beyaz incecik kum ve suyu da pırıl pırıl. Aradaki yollar, patikalar ve ç adır yerleri hari ç hi ç bir yapılaşma yok, kamp yerindeki tek yapı da tuvaletler ve barbek ü alanı zaten. B ö lgede her şey koruma altında, ama her şey; kangurusundan yılanına, sahildeki kumdan midyeden, her t ü rl ü bitkisine varıncaya kadar. Midye toplayıp g ö t ü remiyorsun, bir tohum bile alamıyorsun mekandan, su ç ! Tabi ki başka bitki ve hayvan da getiremiyorsun. Pek ç ok kamp yeri ve karavan parkının aksine buraya evcil hayvanınla gelemiyorsun misal, doğal dengeyi bozuyormuş. Burası ayrıca ö zerk bir b ö lge, hi ç bir eyalete ait değil, Aborjin kom ü nitesine bağlı bi

Bugün yolda olacağımız için yol üstündeki aptal Fish&Chipsçilere mecbur kalmayalım (yahu Okyanus ülkesinde bu kadar mı kötü yapılır bu iş!), kendi tostlarımızı hazırlayalım dedik klasik. Deniz kenarındaki kayalıklarda oynarken bi yandan gördüğümüz gani gani deniz börülcesine şaşarken bi yandan da lan acaba zehirli mi, niye burda kimse bunun yemeğini yapmıyo diye diye topladık bir iki avuç. Kaynattık, biraz tırsarak yedik ama bildiğin deniz börülcesi, internetten baktım, burda deniz asparagusu (yani kuşkonmazı) diyorlarmış, böyle kapari gibi tat katsın diye ete omlete filan bir iki sap koyuyorlarmış. Bilseler biz nasıl sarımsaklayıp zeytinyağlayıp lokma lokma yutuveriyoruz. Neyse, kısacası kaşarlı domatesli deniz börülceli yolluklar şahane oldu.

Ve okulun ilk günü çocukları sınıfa bırakıp ardından velilerle şampanya patlattığımız yıl geride kaldı. Okulun son günü ise çocukları sınıftan alıp yan taraftaki parkta ana-babalar hep beraber barbekü yaparak yılı tamamladık. Okul-aile birliği bu olsa gerek! Yıl boyu sınıf işlerine yardım için kuru bir email yerine kartpostal ve çikolata almak da işin keyfi oldu:)

19 Aralık 2017 Okuldan "SİHİR" geldi. Santa'nın geyikleri için sihirli yem. Christmas öncesi gece çimlerimize dökecekmişiz, geyikler kızağı çekip yemlere gelecek, Noel Baba da bizim evi atlamayacak, hediyeleri getirecekmiş... Geçenlerde bi bakan açıklama yaptı, biz Hristiyan bir toplumuz, tüm inançlara saygılıyız diye politikanın ucu kaçtı kendi inancımızı yaşayamaz olduk cinsinden bir konuşmaydı. Meğer eve sihirli yem gönderemiyorlarmış. Daha yeni bi arkadaşımdan duydum, TRdeki bir okulda  din kitabına çiçek çizen öğrenciye öğretmeni "yaptığın çok günah, içinde ayetin anlamı yazan kitabı nasıl karalarsın, bunun için cehennemde yanacaksın" demiş. Yaklaşımlar biraz farklı  :) Herkese sihirli yıllar diyim, ne diyeyim.

Aralık 2016 Onca yıl Türkiye'de okudum, köy okulunda filan da değil başkentin göbeğinde iyi imkanlara sahip okullarda, ne ilkokul ne lise ne üniversite bi kez bile yangın tatbikatı yapılmadı, itfaiyeciler gelip bir şey anlatmadı. Hatırlarım okullarda bir köşede duvarda kırmızı kazma kürek vs asılıydı, önünde de kırmızı kovalar olurdu. Hiç de önüne geçip ne işe yarar, yangın olursa ne yapmalıyız filan diye anlattıklarını hatırlamıyorum. Geçmiş zaman, şimdi kimsenin hakkını yemeyeyim, bahs edilmiş olabilir ama bunca zaman sonra Dandanakan savaşının tarihini hatırlayıp da bunu hatırlamıyorsam bence bir eksiklik var. Evimiz altıncı kattaydı, bina dışında klasik döne döne inen yangın merdiveni vardı, katlardan merdivene çıkış vardı, ama zemin kattaki kapı asma kilitle kilitliydi. Hiç birimiz ordaki çocuklardan farklı değiliz aslında. Her şey laf olsun diye yapılıyor, ne bi kontrol ne bi kural ne bi düzenleme, şans eseri hayatta kalıyoruz. Fakir ve imkansızlıklar içinde yaşayan b

Kasim 2016 Disco Day, Pyjama Day, Favorite Character Day, 80s Day, 100th Day of School'dan sonra bugün de "CRAZY SOCKS DAY" idi! Bir an kendi çocukluğumu hatırladım. Ankara'nın yağmuru yutup da üstüne basınca üzerinize çamur kusan kaldırım taşları yüzünden annemin beyazlatıcılarla yıkadığı sakız gibi bembeyaz çoraplarım okula gidene kadar dalmaçyalı köpeğe dönerdi her gün, sinir olurdum tüm gün o benekli çoraplarla gezmekten...