Ankara / Melbourne Yol Çalışmaları

Bu sene Melbourne’de başlayan büyük bütçeli bir trafik projesi var: Level Crossing Removal. Yani, şehir içindeki tren (metro) duraklarıyla otoyolların kesiştiği yerlerde, tren yolları ve istasyonlar aşağıya alınıyor, amaç ise yukarıdaki trafiği kesmemek. Yıllarca sürecek bi proje, öyle alelacele yapılan bir şey değil. Şehir içinde onlarca istasyona uygulanacağı için de neresi ne zaman başlayacak, ne zaman bitecek, hangi yollar saat kaçla kaç arası kapanacak vs. tüm bilgilere internetten ulaşmak mümkün. Zaten eve kağıt geliyor, şu şu tarihler arasında şu şu sokak, saat –atıyorum- üçle beş arası kapalı olacaktır, bilginize diye. Tabi arada kullanabileceğimiz alternatif yolların da tarifi verilyor.

Buraya taşınmadan önce Ankara’da evimiz İ. Melih Gökçek’in üstün Odtü yolu projesine elli metre uzaklıktaydı. Her gün evden Odtü’ye gittiğimden, o dönem ayrı maceraydı benim için. Bi sabah kalkıyorum, aşağı ana yola iniyorum, sağa dönmek için döner kavşağa giriyorum, ama çıkamıyorum, dönüp duruyorum aynı kavşakta, benim gibi birkaç araç daha var, çıkış yok, zira sadece geldiğimiz yöne geri dönebiliyoruz. Birkaç tur attıktan sonra gerisin geri çıkıp kendimize alternatif yollar arıyoruz.

Ertesi gün bakıyorum döner kavşak açık ama ilerideki gidiş gelişi ayrı olan yolun bir tarafını kapamışlar, gidiş gelişi tek bi tarafa vermişler, yolun girişine de göstermelik sağı solu çarpılmış dandik bi kuka koymuşlar, güya yolu ikiye ayırıyor, anlayacan artık, sağdan sen gidecen, soldan da karşıdakiler gelecek.

İşin enteresan tarafı tam bunun ertesi günü yine aynı yola girmek için dönüyorum, a-aaa bu sefer de dünkü gidiş geliş yaptıkları tarafı kapamışlar, diğer tarafı açmışlar çift yönlü trafik için. Bu sefer de paslanmış bir levha üzerinde o sevimsiz ne akla hizmet ettiği belli olmayan Ankara kedisi karşılıyor bizi, kedinin resmi kocaman, levhanın dibine gelince, 12 puntoyla falan yazılmış ‘Verdiğimiz geçici rahatsızlıktan dolayı özür dileriz’ diyor. Ne geçicisi allah aşkına ya, kaç sene oldu geçmedi o rahatsızlık, milletin evinin balkonundan yol geçirdiniz. Elini uzatsan viyadüğe değiyor.

Neyse durum bununla da bitmiyor tabi, yolda ilerlerken bir anda yan taraftaki tali yoldan karşıma geri geri gelen bir kepçe fırlıyor, allah diyip duruyorum, o da duruyor durmasına ama bir anda kepçesini arkaya bana doğru döndürmeye karar veriyor, anaaam yak flaşörleri at geri vitese, bildiğin sabah sabah adrenalin. Hayır evle okulun arası 500 metre ya var ya yok, o kısacık yolda oluyor bunlar. Köşede de her daim iki tane toma bekliyor, olur ya protesto ederim falan, beni sulayacaklar. Hani geçenlerde yol çöktü arabayı yuttu, üstüne gelen vinci de yuttu ya, hah işte hepsi aynı yol üzerinde. O meşhur ‘ama yol yaptı yol’ lafı var ya temcit pilavı gibi karşımıza çıkan, bu işte!

Neyse biz gelelim Avustralya’daki tren istasyonlarını alt tarafa taşımaya. Bugün bizim evin buradaki alış veriş merkezinin içinde, belediye bi yer kiralamış, bu proje yapılıp bittiğinde neye benzeyecek, Legolardan onun maketini yaptırmışlar. Devasa bir maket, trenler gidip geliyor, vinçler hareket ediyor, istasyonda bekleyen, yandaki kafede kahvesini içen küçük lego insancıklar, bisiklet yolunda kaykaya binen tipler… Ortaya da yığmışlar çuvallar dolusu legoyu, çoluk çocuk herkes bir şeyler yapıyor. Bir yandan da halka projeyi tanıtıyorlar. Güvenlik nasıl sağlanacak, adım adım neler yapılacak, bize faydaları nedir, gürültüye nasıl engel olunacak, çıkan tozla nasıl baş edilecek, bir sorumuz varsa nereye kime sormalıyız falan… Sürdürülebilir olması için iklim değişikliği hesaba katılarak ne tür bir asfalt kullanılmış... 

Her şey planlı programlı, öyle şehir bölgeciler kimmiş bizden iyi mi bilecekler deyip gece yarısı yangından mal kaçırır gibi gelip de üniversitenin ormanına dalıp şuradan bi yol geçirelim demiyorlar, ya da dikecez ulan kışlayı tepenize, istediğiniz kadar protesto edin de demiyor kimse.