Tezime karşı ‘patates insan’ gibi davranmaya karar verdim

Şimdi patates insanlar kim onları tanıyalım. Patates insanlar, hiç bir şeyi sorgulamadan, öylece, olduğu gibi, hayatın onlara sunduğu kadar, ne biraz azı ne biraz fazlasını düşünmeden yaşayan –kısaca yuvarlanıp gidiveren- insanlar topluluğudur. Her daim bir parçası olmak istediğim, ancak hiç beceremediğim bir ruh hali.

Şimdi düşünüyorum –evet zaten sorun burada başlıyor, patates insan düşünmüyor-, acaba tezime karşı patates insan tavrı alırsam, acaba süreç daha kolay ya da hızlı geçebilir mi? Aslında tam da bu sonu gelmez sıkıcı soruları düşünmemeyi düşünüyorum. Of, halime bak, düşünmemeyi düşünüp bir türlü düşüncelerden kurtulup meditasyon bile yapamayan düşün insanları gibiyim.

Zaten bir derin düşünme eylemi yapıyorken onu düşünmenin alemi ne? Bırak git patates insan ol. Tez ne alemde, kaç sayfa oldu, neden yapıyorum, ne hakkında yazıyorum allah aşkına, ne aşamadayım, bitince ne olacak, ne yapsam daha az sıkıcı olur, bırakıyorum bunları düşünmeyi. Hiç sorgulamadan, öylece, olduğu gibi, hayatın bana sunduğu kadar, ne öncesini ne sonrasını düşünmeden yazacağım bunu –kısaca yuvarlayacağım gidecek-.

Bu tezle birlikte o kadar çok şeyi sorguladım ki, daha fazlasını kafa kaldırmayacak, ben patates insana geçiş yapıyom gari. Nasıl her gecenin sabahında güneş neden doğuyor çok sorgulamıyoruz, sabah olmuş deyip kalkıp güne başlıyoruz işte böyle doğal bir şeymiş gibi davranmak lazım ona, yabancılaştırmamak lazım.